سه عامل پیری پوست

عامل شماره یک پیری پوست:

اشعه ماوراء بنفش، پیری نور

70 درصد از پیری پوست از پیری پوست سرچشمه می گیرد

اشعه ماوراء بنفش بر کلاژن در بدن ما تأثیر می گذارد، که پوست را جوان نگه می دارد. اگر کلاژن جمع شود، پوست کاهش خاصیت ارتجاعی، افتادگی، تیرگی، رنگ ناهموار پوست، هایپرپیگمانتاسیون، رنگدانه و سایر مشکلات پوستی خواهد داشت.

طیف وسیع خورشید به UVA و UVB تقسیم می شود. پرتوهای UVB دارای طول موج کوتاهی هستند و فقط می توانند لایه بالایی پوست ما را بسوزانند و قادر به نفوذ بیشتر در پوست نیستند. با این حال، اشعه های UVA دارای طول موج طولانی هستند و می توانند از طریق شیشه و عمیق تر به پوست نفوذ کنند و در نهایت باعث تضعیف کلاژن و ایجاد چین و چروک شوند.

به عبارت ساده، UVA منجر به پیری، UVB منجر به سوختگی، و نور ماوراء بنفش می‌تواند به DNA سلولی آسیب برساند، فعالیت فیبروبلاست را کاهش دهد و سنتز کلاژن مسدود شده و منجر به جهش سلولی، پیری و آپوپتوز شود. بنابراین، اشعه ماوراء بنفش همه جا وجود دارد، چه در هوا آفتابی باشد و چه ابری، شما باید به خوبی محافظت از خورشید را انجام دهید.

دومین عامل مهم در پیری پوست

رادیکال های آزاد اکسیداتیو

کلمه کلیدی رادیکال های آزاد "اکسیژن" است. هر بار که نفس می‌کشیم، حدود 98 تا 99 درصد از اکسیژن را تنفس می‌کنیم. از آن برای سوزاندن غذایی که می خوریم استفاده می شود و مولکول های کوچکی را برای متابولیسم سلول های ما آزاد می کند و انرژی زیادی را آزاد می کند تا ماهیچه های ما کار کنند.

اما شاید 1% یا 2% از اکسیژن مسیر متفاوت و خطرناکی را انتخاب کند، این مقدار کمی از اکسیژن که اغلب رادیکال‌های آزاد نامیده می‌شود و به سلول‌های ما حمله می‌کنند. با گذشت زمان، این آسیب در طول زمان انباشته می شود.

قابل توجه ترین نشانه های پیری است که روی پوست ظاهر می شود. بدن ما یک مکانیسم دفاعی دارد که آسیب وارد شده به سلول‌های ما توسط رادیکال‌های آزاد را ترمیم می‌کند، اما وقتی رادیکال‌های آزاد سریع‌تر از آن چیزی که سلول‌های بدن می‌توانند آن‌ها را ترمیم کنند جمع می‌شوند، پوست به تدریج پیر می‌شود.

تصویر بالا بافت واقعی پوست بدن ما است، به وضوح می توانید ببینید که اپیدرم بالایی تیره تر و درم پایینی کمی روشن تر است، درم جایی است که ما کلاژن تولید می کنیم و سلول هایی که کلاژن تولید می کنند فیبروبلاست نامیده می شوند. ماشین آلات کلاژن سازی

فیبروبلاست ها در وسط تصویر فیبروبلاست هستند و تار عنکبوت اطراف آنها کلاژن است. کلاژن توسط فیبروبلاست ها تولید می شود و پوست جوان یک شبکه کلاژنی سه بعدی و محکم است که فیبروبلاست ها به شدت فیبرهای کلاژن را می کشند تا بافتی کامل و صاف به پوست جوان ببخشند.

و پوست قدیمی، فیبروبلاست ها و پیوند کلاژن بین فروپاشی فیبروبلاست های پیری اغلب از نفوذ کلاژن خودداری می کنند، با گذشت زمان، پوست نیز شروع به پیری کرد، این همان چیزی است که ما اغلب می گوییم پیری پوست، چگونه اکسیداسیون پوست را حل کنیم. پوست دریافت کرد؟

علاوه بر توجه بیشتر به ضد آفتاب، می‌توانیم مقداری از آن را با ویتامین A، ویتامین E، اسید فرولیک، رسوراترول و سایر مواد تشکیل دهنده محصولات مراقبت از پوست استفاده کنیم. معمولا همچنین می توانید میوه ها و سبزیجات با رنگ روشن تر مانند گوجه فرنگی بخورید، گوجه فرنگی سرشار از لیکوپن است.

می تواند اکسیژن را به خوبی جذب کند و از استرس اکسیداتیو جلوگیری کند، همچنین می توانید کلم بروکلی بیشتری بخورید، بروکلی حاوی ماده ای به نام گلیکوزیدهای روغن خردل است که پس از مصرف این ماده در پوست ذخیره می شود تا سلول های پوست بتوانند از خود محافظت کنند. ، این میوه ها و سبزیجات می توانند مقاومت سلولی را در برابر پیری تقویت کنند.

سومین عامل مهم در پیری پوست

گلیکاسیون پوست

گلیکاسیون در اصطلاح حرفه ای، واکنش گلیکوزیلاسیون غیر آنزیمی یا واکنش ملاد نامیده می شود. اصل این است که قندهای کاهنده در غیاب آنزیم ها به پروتئین ها متصل می شوند. قندهای کاهنده با پروتئین ها بسیار برگشت پذیر هستند و قندها و پروتئین های احیا کننده تحت یک واکنش طولانی مدت اکسیداسیون، هیدروژن زدایی و بازآرایی قرار می گیرند که منجر به تولید محصولات نهایی گلیکوزیلاسیون در مرحله آخر یا به اختصار AGEs می شود.

AGE ها گروهی از مواد زائد بیولوژیکی غیرقابل برگشت، زرد مایل به قهوه ای و مرتبط هستند که از تخریب آنزیم ها نمی ترسند و یکی از مقصران اصلی پیری انسان هستند. با افزایش سن، AGE ها در بدن انباشته می شوند که منجر به افزایش سختی دیواره های داخلی رگ های خونی، عدم تعادل در متابولیسم استخوان که منجر به پوکی استخوان می شود، و تخریب رشته های کلاژن و الاستین در درم منجر به پیری پوست می شود. پیری پوست ناشی از گلیکوزیون در یک جمله خلاصه می شود: شکر پروتئین های سالم را از بین می برد و ساختارهای پروتئینی جوان را به ساختارهای پروتئینی قدیمی تبدیل می کند و منجر به پیری و از بین رفتن می شود. خاصیت ارتجاعی کلاژن و الیاف الاستیک در درم.